Hugo Van Kuyck was architect. Hij was de kleinzoon van schepen Frans Van Kuyck. In 1941 nam hij dienst bij het Amerikaans leger en werd tot luitenant benoemd. In 1943 werd hij als majoor overgeplaatst naar Groot-Brittannië waar hij een nieuwe techniek ontwikkelde om de diepte van water te meten. Het succes van de landing in Normandië is grotendeels te danken aan Hugo Van Kuyck. Voor bewezen diensten werd hij in 1945 bevorderd tot Luitenant Kolonel van de U.S. Army. Ondank is ‘s werelds loon want toen Van Kuyck terugkeerde naar België wachtte hem daar een proces omdat hij dienst had genomen in een vreemde krijgsmacht. Het kostte de Amerikaanse militaire overheid heel wat moeite om de Krijgsraad te overtuigen van de enorme oorlogsverdiensten van Van Kuyck en uiteindelijk werd hij wel gerehabiliteerd en in 1945 zelfs tot Korvetkapitein van de Belgische Marine benoemd. In 1948 hernam hij zijn carrière als architect. Hij bouwde veel sociale woningen onder andere aan de Halenstraat en de Veldstraat en op de Luchtbal. Hij ontwierp de toren van het voormalige ‘Alcatel’-gebouw (Francis Wellesplein) dat gebouwd werd voor rekening van Bell Telephone (nu administratief centrum van de stad). Samen met Leon Stynen ontwierp hij in 1958-59 de administratiegebouwen van het toenmalige ‘EBES’ aan de Mechelsesteenweg 271. Voor Brussel tekende hij de plannen van de ‘Prévoyance Sociale’. Tijdens de Wereldtentoonstelling 1958 in Brussel ontwierp hij een aantal paviljoenen. In Antwerpen tekende hij de plannen van het ventilatie- en politiegebouw bij de Kennedytunnel. In 1954 restaureerde hij het Osterriethhuis op de Meir 85). Hugo Van Kuyck bouwde hij ook zijn eigen zeiljacht, de ASKØY I in 1938. In 1958 bouwde hij de ASKØY II. Van Kuyck zeilde er mee in de Baltische Zee, langs de Noorse kust en rond Schotland. Ondertussen was Hugo van Kuyck voorzitter van de Royal Yacht Club van België op de Linkeroever geworden en kwam in contact met Jacques Brel, die ‘verliefd’ werd op dit zeiljacht. Brel kocht het in 1974 en vertrok uit Antwerpen voor een wereldreis over de Atlantische en de Stille Oceaan. Een wereldreis die zou eindigen op Hiva Oa, deel van de Markiezen-eilanden, waar Brel in oktober 1978 zijn laatste rustplaats vond.

Met dank aan Kris Lommaert

voor de informatie.