Albert Claessens was de jongste in een gezin van drie kinderen. Hij kreeg zijn opleiding aan het Jezuïetencollege aan de Frankrijklei, het Sint-Jozefscollege van Turnhout en Sint-Ignatius aan de Korte Nieuwstraat. Na zijn legerdienst stapte hij in de zaak van zijn vader “Vernis-Claessens”. De firma CLAESSENS FRERES and Co was gesticht in 1887 door Albert en Francis Claessens. In 1925 werd een filiaal geopend in Zwitserland waar de onderneming nu ook gevestigd is (http://www.claessens.com/). Albert Claessens huwde circa 1922 met Marthe Victoire Bolsée (16-11-1902 -7/10/1993). Ze hadden 12 kinderen. Het gezin Claessens-Bolsée woonde op kasteel Cappenberg. Dit kasteel dateert uit de 16de eeuw en diende ooit als gevangenis van het slot Kantekrooi. Het domein heette vroeger ‘De Wilde Beys’, naar de vroegere eigenaars Goden Wilbeys en Jan Willebeys. Kasteel Cappenberg (Wouwstraat 44) kwam in het bezit van verschillende adellijke families. Albert Claessens kocht het en redde het toen verkommerde kasteel van de ondergang. Hij liet het gebouw over aan een kloostergemeenschap die het op haar beurt verkocht aan Ritmica, een school voor bijzonder onderwijs. De interesses, mogelijkheden en ambities van Albert Claessens reikten verder dan de zuivere zakenwereld. Ook dàt zat in de familie. Zijn vader was medestichter van het Patroons- en Bedienden-syndicaat voor Handel en Nijverheid. Hij was tot 1919 voorzitter van deze vereniging, thans LBC (Landelijke Bedienden Centrale). Albert Claessens zelf was actief op velerlei uiteenlopende fronten: hij was stichtend lid van het VKW, het Verbond van Christelijke Werkgevers. Hij was ook erevoorzitter van de Compensatiekas van het ACVW Wilrijk en ondervoorzitter van de pensioenkas van het ASKZ. De jaren na het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog waren algemeen gekenmerkt door een periode van wederopbouw van wat was vernietigd. Hove was toen een gemeente met ongeveer 3.000 inwoners en twee katholieke partijen die uit geldnood beurtelings gingen aankloppen aan de poort van kasteel Capenberg bij de welgestelde industrieel Albert Claessens. Hij zag evenwel geen heil in politieke versnippering en verscheurdheid van een confessionele partij. Zijn reactie was dan ook even duidelijk als categoriek: geen frank zolang die verdeeldheid blijft bestaan. Veertien dagen deden ze er over om akkoord te raken. Aan de opgelegde fusie werd een voorwaarde gesteld: Albert Claessens moest zijn kandidatuur stellen voor het ambt van burgemeester ... Aldus geschiedde. Hij werd burgemeester van Hove van 1947 tot 1959. Beelden van zijn inhuldiging zijn te zien op http://www.filmbankazura.be/collectie/resultaat/films/weergave/record/layout/default?id=a540ef11-f647-89c1-1482-b9c24d648417. Albert Claessens had zich voordien nooit met politiek ingelaten. Zijn ervaring in de zakenwereld kwam echter goed van pas. Bovendien bleek hij te beschikken over een helder inzicht en een brede visie in verband met de noden van een landelijke randgemeente als Hove. De burgemeester omringde zich met een ploeg enthousiaste en competente medewerkers. Er werden drastische ingrepen gepleegd op de verouderde urbanistische infrastructuur. Het Sint- Laureysplein werd heraangelegd er werden wegeniswerken uitgevoerd aan de Edegemsestraat, Kapelstraat, Geelhandlaan, Mortselse, Boechoutse en Lintsesteenweg. Dat zorgde voor een meer open en vlotte verkeerssituatie. Het oude gemeentehuis werd afgebroken en het nieuwe kwam in kasteel Weyninckhoven ten einde de Geelhandlaan. Er volgden nog tal van verfraaiingwerken. Het oude Gildenhuis werd afgebroken en er werd veel aandacht besteed aan de aanplantingen langs de straten. Het dorp werd door inplanting en verkaveling uitgebreid "over de brug", zo ontstond de Vredewijk. Het waren 12 jaren van hard werken voor de burgemeester, twaalf jaren die een onuitwisbare stempel hebben gedrukt op de toekomst van Hove. Albert en Marthe Claessens-Bolsée brachten hun laatste levensjaren door in Maeyerhof in Mortsel waar ze beiden op een jaar tijd overleden. Hij werd 93 jaar.

Met dank aan Mia Verbanck

voor de informatie