Henri Van Neck was kind van Antwerpse schippers en werd geboren in La Louvière op 6 december 1874. In 1889 werd hij ingeschreven als leerling van de Vijfde Latijnse aan het Missieseminarie van Borgerhout. Na twee jaar verhuisde hij met zijn klasgenoten naar Chezal-Benoît (Fr.) waar hij de humaniora voltooide. Onder leiding van pater Piperon begon hij er zijn noviciaat. Na zijn professie op 30 september 1895 keerde hij terug naar Borgerhout om filosofie en theologie te studeren. Hij ontving er de priesterwijding op 11 augustus 1901.
Na één jaar lesgeven aan de Apostolische School in Borgerhout vertrok hij op 19 oktober 1902 naar Nieuw-Guinea samen met een groep missionarissen waartoe ook Edward Van Goethem behoorde, de latere bisschop van de Evenaarsmissie in Zaïre. In Vanouame bouwde hij een nieuwe kerk en een school, maar het meedogenloze Papoea kreeg ook deze harde werker klein. In 1913 moest hij uitgeput naar België terugkeren. Toen de oorlog uitbrak, nam hij vrijwillig dienst in het Belgisch Leger en werd de geëerde en behulpzame aalmoezenier van de Gidsen. Na de wapenstilstand keerde pater Van Neck naar Papoea terug waar hij belast werd met het schoolwezen op Yule Eiland. Op aanraden van Mgr. de Boismenu startte hij er met een technische school die uitgroeide tot een model van vakonderwijs. In 1929 moest pater Van Neck wegens ziekte naar Europa terugkeren. Het was een gebroken en uitgemergelde man die op 9 mei in Antwerpen aankwam. Nog dezelfde dag moest hij opgenomen worden in het St.-Erasmusziekenhuis, waar zijn broer Prosper aalmoezenier was. De geneesheren konden niets doen tegen de leververschrompeling. Hij stierf op 18 juni 1929. Hij werd met diverse medailles vereerd.

Met dank aan Geert Janssens
voor de informatie.