Foto Bert Bevers

Alain Germoz werd geboren in een artistiek nest. Zijn vader was immers de welbekende schrijver, kunstcriticus, en oprichter van de School voor Kunstambachten” te Antwerpen, Roger Avermaete. Via diens kunstkring “Lumiere” kwam Alain al als kleine jongen in aanraking met vele kunstenaars. Henry Van Straeten, Felix Timmermans, Joris Minne, Franck Mortelmans, Paul Joostens, De gebroeders Cantré, Frans Masereel, Henry  Le Fouconnier, Hans Orlowski, Alice Frey, enzovoort.. te veel om op te noemen. Zijn moeder was de dochter van de schrijver Constant De Kinder, de schrijver van onder meer “Jan zonder Vrees”. Ook de schrijver Amand De Lattin, die zoveel over Antwerpen schreef, was een oom van Alain. Het kon bijna niet anders of Alain moest ook schrijven. In zijn jeugdjaren maakte hij al stripverhaaltjes met zijn neef Guy Vaes, die eveneens schrijver werd. Nadien legde Alain zich toe op het schrijven van toneelstukken, poëzie en verhalen. Hij was waarschijnlijk zowat de laatste Antwerpse schrijver wiens schrijftaal Frans was. Niet uit hovaardigheid, maar gewoon omdat het Frans als schrijftaal hem in het bloed zat en gezien de veelvuldige internationale contacten dit gemakkelijker was. Beroepshalve was hij reporter bij “le Matin” en bij Pourquoi Pas”. Zijn aforismen en gedichten vormen een belangrijk deel van zijn werk, en hij creëerde ook “les Scromphales”, een soort van beverige één-lijns tekening zoals er ook een op de grafsteen één is afgebeeld. Hij was de oprichter en bezieler van het internationale tijdschrift “Archipel”, waarin hij schrijvers vanuit de hele wereld een gelegenheid bood om in zijn “Archipel” te publiceren. Zijn archief is toevertrouwd aan het Letterenhuis.

Met dank aan Dirk Schiltz

voor de informatie.